Καρκίνος του παγκρέατος: Συμπληρωματική θεραπεία του καρκίνου του παγκρέατος©
Υπό του Δρ. Δημητρίου Ν. Γκέλη - MD,
ORL, DDS, PhD, Medical Life Coach
Ο καρκίνος του παγκρέατος είναι ένας από τους πιο θανατηφόρους καρκίνους. Η χειρουργική αφαίρεση του όγκου, αν αυτός διαγνωστεί στα αρχικά του στάδια, μπορεί να εφαρμοστεί, χωρίς αυτό να αποκλείει την υποτροπή της νόσου.
 |
Δρ Γκέλης Ν. Δημήτριος
Ιατρός, Ωτορινολαρυγγολόγος, Οδοντίατρος, Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ: Βιολογία και βιοχημεία του καρκίνου, Συμπληρωματική Ιατρική, Κλινική Φαρμακολογία, Ογκοθερμία, Θεραπείες με Υπερβαρικό Οξυγόνο
Κόρινθος 20131, Τ. 6944280764 pharmage@otenet.gr www.gelis.gr |
 |
Γκέλη Αικατερίνη
Ιατρός, Ακτινοδιαγνώστρια με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην Ιατρική Διατροφολογία, Ακτινοδιαγνωστική και Υπερηχογραφική Διαγνωστική, Περιβαλλοντική Ιατρική, Συμπληρωματική Ιατρική
Διεύθυνση Ιατρείου: Παπαληγούρα 16, Άσσος Κορινθίας, Τηλ. 2741087758, 6944644820 email:kgkeli@hotmail.co |
 |
|
Δρ Ζαχαριάδης Π.Βασίλειος,
Ιατρός, Παθολόγος,
Εξειδικευμένος στην
Υπερβαρική Ιατρική,
Διευθυντής του Κέντρου
Υπερβαρικής Ιατρικής,
Κλαζομενών 5,
Ταύρος 17778,
Αθήνα Τηλ. 2103462898 εσ. 1
info@hbo.gr
www.hbo.gr
|
Δυστυχώς όμως μόνον μια μειοψηφία των ασθενών μπορεί να χειρουργηθεί, λόγω του ότι η διάγνωση συνήθως τίθεται πολύ αργά και ο καρκίνος βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο. Η συστηματική χημειοθεραπεία που βασίζεται στην γεμσιταμπίνη μαζί με ναμπ-παλιταξέλη χρησιμοποιούνται ως κλασική θεραπεία για τους ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο του παγκρέατος Αν και αυτή η θεραπεία σχετίζεται με καλύτερο συνολικό αποτέλεσμα επιβίωσης σε σύγκριση με τις παλιές θεραπείες, εν τούτοις συνοδεύεται από πολλές παρενέργειες και δίδει τα φτωχά αποτελέσματα. Το καρκίνωμα του παγκρεατικού πόρου (ΚΠΠ) είναι η πιο συνηθισμένη κακοήθεια του παγκρέατος. Το ΚΠΠ είναι ένας επιθετικός και δύσκολα θεραπευόμενος καρκίνος. Η μόνη υπάρχουσα δυνατότητα θεραπείας του ΚΠΠ είναι η χειρουργική αφαίρεση του όγκου. Παρά τούτο στο 80-90% των ασθενών ο καρκίνος αυτός δεν είναι θεραπεύσιμος χειρουργικά, όταν διαγιγνώσκεται, διότι ήδη είναι ήδη προχωρημένος [1]. Παρά την αύξηση των γνώσεων που υπάρχουν σήμερα για τη βιολογία του ΚΠΠ και τη βελτίωση των διαγνωστικών μέσων και της αντιμετώπισης των ασθενών με ΚΠΠ και δημιουργία ειδικών κέντρων θεραπείας του ΚΠΠ, η πρόγνωση παραμένει αυστηρά πτωχή [2, 3]. Σε όλες τις περιπτώσεις ΚΠΠ ενδείκνυται η χημειοθεραπεία , αν και η διάρκεια και ο τύπος της χημειοθεραπείας εξαρτάται από τους στόχους της θεραπείας. Στους ασθενείς που έχουν υποβληθεί χειρουργική αφαίρεση του όγκου, χορηγείται επικουρική χημειοθεραπεία (adjuvant chemotherapy) μετεγχειρητικά και φαίνεται ότι προσφέρει επιβιωτικό πλεονέκτημα, συγκριτικά με το να είχε γίνει μόνον η χειρουργική αφαίρεση. Τα κλασικά χημειοθεραπευτικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι η γεμσιταμπίνη (gemcitabine) ή ο συνδυασμός 5-φλουοουρακίλης (5-flurouracil) με λευκοβορίνη (leucovorin). Στους ασθενείς με προχωρημένο ΚΠΠ -μεταστατικό ή ανεγχείρητο- έχει επειδειχτεί ένα επιβιωτικό όφελος με τη χορήγηση του FOLFIRINOX (5-flurouracil, leucovorin, irinotecan, oxaliplatin), ως χημειοθεραπεία έναρξης (induction chemotherapy), που σημαίνει ότι είναι η κύρια θεραπεία της νόσου [4]. Τελικά, στις πρόσφατες εξελίξεις της θεραπείας του ΚΠΠ περιλαμβάνεται η χρησιμοποίηση της νεοεπικουρικής χημειοθεραπείας (neoadjuvant chemotherapy) για τον οριακά χειρουργήσιμο ή τοπικά εκτεταμένο ΚΠΠ, που σημαίνει ότι η χημειοθεραπεία χορηγείται προ της χειρουργικής αφαίρεσης του όγκου. Η δικαιολογία για τη χορήγηση της χημειοθεραπείας στο οριακά χειρουργήσιμο ΚΠΠ είναι ότι ο όγκος γίνεται χειρουργήσιμος λόγω της θεραπείας. Γίνονται μελέτες καθορισμού του ιδεώδους συνδυασμού χημειοθεραπευτικών παραγόντων και ακτινοθεραπείας [5]. Ως εκ τούτου, έχουν αναζητηθεί νέες εναλλακτικές θεραπείες που εφαρμόζονται σε συνδυασμό με την κλασσική χημειοθεραπεία και έχουν προταθεί για τη θεραπεία του προχωρημένου καρκίνου του παγκρέατος. Στις θεραπείες αυτές περιλαμβάνεται η χρησιμοποίηση της κουρκουμίνης, το υπερβαρικό οξυγόνο, ογκοθερμία. Κουρκουμίνη και καρκίνος του παγκρέατος Σε διάφορες προκλινικές μελέτες έχει επιδειχθεί ότι η κουρκουμίνη, που είναι μία φυσική πολυφαινόλη, έχει αντικαρκινικά αποτελέσματα κατά διαφόρων τύπων καρκίνου περιλαμβανομένου και του καρκίνου του παγκρέατος. Η κουρκουμίνη δρα τροποποιώντας πολλούς μοριακούς στόχους και βιοχημικές οδούς που συμμετέχουν στη δημιουργία και εξέλιξη του καρκίνου και των μεταστάσεών του.. Όσον αφορά τη δράση της κουρκουμίνης κατά του καρκίνου του παγκρέατος αυτή έχει επιβεβαιωθεί με καλλιέργειες σειρών καρκινικών κυττάρων του παγκρέατος και με έρευνες σε πειραματόζωα. Έχει βρεθεί με αυτές τις έρευνες ότι η κουρκουμίνη προκαλεί κυτταροτοξικά αποτελέσματα σε διάφορες σειρές καρκινικών κυττάρων του παγκρέατος, όπως τα: MiaPaCa-2, Panc-1, AsPC-1 και BxPC-3 [6]. Επιπροσθέτως σε μελέτες που έχουν γίνει σε πειραματόζωα (in vivo) βρέθηκε ότι η κουρκουμίνη προκαλεί αντιπολλαπλασιαστικά αποτελέσματα, τα οποία οφείλονται στην αναστολή του οξειδωτικού στρες και της αγγειογένεσης, που οδηγούν στην απόπτωση των καρκινικών κυττάρων. Το αντικαρκινικό αποτέλεσμα της κουρκουμίνης που έχει αποδειχτεί με προκλινικές μελέτες, ερευνάται πλέον με κλινικές μελέτες, που προς το παρόν είναι ολιγάριθμες. Σε μια από αυτές ερευνήθηκε η τοξικότητα της κουρκουμίνης και βρέθηκε ότι η κουρκουμίνη δεν είναι τοξική όταν χορηγείται σε δόση μέχρι τα 8.000 mg/ημερησίως, επί τρεις μήνες [7]. Παρά τη χορήγηση ακόμη και 8 γραμμαρίων κουρκουμίνης ημερησίως από το στόμα, εν τούτοις τα επίπεδα της κουρκουμίνης στο αίμα είναι ανεπαρκή (ng/mL), για να εκδηλωθεί η αντικαρκινική δράση της κουρκουμίνης. Μέχρι τη δόση των 8 γραμμαρίων η κουρκουμίνη είναι καλά ανεκτή και παρά την περιορισμένη απορροφητικότητα και βιοδιαθεσιμότητά της, διατηρεί τη βιολογική δραστηριότητά της σε μερικούς ασθενείς με καρκίνο του παγκρέατος [8]. Το πρόβλημα της κακής απορρόφησης και πτωχής βιοδιαθεσιμότητας της κουρκουμίνης φαίνεται ότι ξεπερνιέται με την επινόηση τρόπων που αυξάνουν την απορροφητικότητά της ή με τη την επινόηση ευαπορροφήτων μορφών κουρκουμίνης. Μέχρι σήμερα έχουν επινοηθεί τα παρακάτω για την αύξηση της απορροφητικότητας και βιοδιαθεσιμότητας της κουρκουμίνης. 1. Η ταυτόχρονη χορήγηση κουρκουμίνης και πιπερίνης (βασικό συστατικό του πιπεριού) αυξάνει τη βιοδιαθεσιμότητα της κουρκουμίνης κατά 2000%. Η πιπερίνη είναι ενισχυτής του μεταβολισμού της κουρκουμίνης. Παρά τούτο απέτυχε να ενισχύσει τη διαπερατότητα του εντέρου στην κουρκουμίνη [9, 10]. 2. Η χορήγηση κουρκουμίνης με αιθέρια έλαια κουρκουμά [BCM-95CG (Biocurcumax)], αυξάνει τη βιοδιαθεσιμότητα της κουρκουμίνης κατά 6.930% σε σύγκριση με την αντίστοιχη δόση φυσικής κουρκουμίνης [11]. 3. Η χορήγηση μικροποιημένης κρυσταλλικής κουρκουμίνης [κουρκουμίνη εναιωρηματοποιημένη με κολλοειδή νανοσωματίδια (THERACURMIN)] αύξησε τη βιοδιαθεσιμότητα της κουρκουμίνης κατά 2700% περίπου φορές σε σύγκριση με την αντίστοιχη δόση φυσικής κουρκουμίνης [12, 13]. 4. Η χορήγηση νανοσωματιδίων συμπαγούς λιπιδίου (solidlipid nanoparticles) ή λιπιδοποιημένου εκχυλίσματος κουρκουμίνης (lipidated curcumin extract) (Curcumin SLCP, Longvida®). Η βιοδιαθεσιμότητα του Longvida® Curcumin είναι 6500% φορές μεγαλύτερη από αυτών των τυπικών κουρκουμινοειδών με μέσο χρόνο ζωής 7 ώρες, έναντι των 2 ωρών της φωσφολιπιδικής κουρκουμίνης και 0-1 ώρας της φυσικής σκόνης κουρκουμίνης [14-17]. 5. Η χορήγηση φωσφολιπιδοποημένης μορφής κουρκουμίνης (Μeriva) αυξάνει την απορρόφηση των κουρκουμινοειδών κατά 2900% φορές σε σύγκριση με την αντίστοιχη δόση φυσικής κουρκουμίνης [18]. 6. Η πιο ευαπορρόφητη μορφή κουρκουμίνης που έχει επινοηθεί μέχρι σήμερα είναι η μικκυλιακή υγρή κουρκουμίνη NovaSOL® Curcumin [Curcugkel], η οποία είναι πιο ευαπορρόφητη και βιοδιαθέσιμη από την απλή κουρκουμίνη κατά 18.500%. Το γεγονός ότι η μικκυλιοποιημένη κουρκουμίνη διαθέτει κατά 185 φορές με βάση την AUC ή 18.500% μεγαλύτερη βιοδιαθεσιμότητα από την αντίστοιχη ποσότητα φυσικής σκόνης κουρκουμίνης την καθιστά ικανή να εξασφαλίζει θεραπευτικά επίπεδα ελεύθερης κουρκουμίνης, που φθάνουν σε όλους τους ιστούς του σώματος, περιλαμβανομένου και του εγκεφάλου, όλο το εικοσιτετράωρο [19]. Μία κάψουλα Curcugkel ισοδυναμεί με 16 κάψουλες φυσικής σκόνης κουρκουμίνης και εξασφαλιζει την παρουσία ελεύθερης κουρκουμίνης στο αίμα όλο το εικοσιτετράωρο. Στον καρκίνο του παγκρέατος μπορεί να χορηγηθεί 1-3 κάψουλες ημερησίως επί 3 μήνες. Περισσότερα βλέπε: Καρκίνος του παγκρέατος και η κουρκουμίνη© Συμπληρωματική χρησιμοποίηση του υπερβαρικού οξυγόνου στη θεραπεία του καρκίνου του παγκρέατος. Η γεμσιταμπίνη (gemcitabine) είναι αντικαρκινικό φάρμακο πρώτης εκλογής για το εκτεταμένο αδενοκαρκίνωμα του παγκρεατικού πόρου με πτωχά επιβιοτικά αποτελέσματα. Έχει αποδειχτεί σε καλλιέργειες καρκινικών κυττάρων του παγκρέατος [PANC-1 και AsPc-1 PDAC] ότι η αντικαρκινική δραστηριότητα της γεμσιταμπίνης μπορεί να αυξηθεί, αν τα καρκινικά κύτταρα καλλιεργηθούν κάτω από συνθήκες περιβάλλοντος υπερβαρικού οξυγόνου. Η ταυτόχρονη με τη χημειοθεραπεία εφαρμογή θεραπευτικών συνεδριών υπερβαρικού οξυγόνου ενισχύει την μεταφορά μέσω του πλάσματος και απελευθέρωση του οξυγόνου στα υποξικά καρκινικά κύτταρα. Αυτό το γεγονός αυξάνει τα κυτταροτοξικά αποτελέσματα της χημειοθεραπείας. Έχει βρεθεί στο εργαστήριο, in vitro, ότι μόνη της η χορήγηση υπερβαρικού οξυγόνου, είτε πριν, είτε μετά τη χορήγηση γεμσιταμπίνης δεν επιφέρει οποιοδήποτε αποτέλεσμα στην απόπτωση των καλλιεργούμενων καρκινικών κυττάρων του παγκρέατος. Όμως βρέθηκε ότι το υπερβαρικό οξυγόνο ενισχύει σημαντικά την απόπτωση που προκαλεί η γεμσιταμπίνη, όταν αυτό χορηγείται κατά τη διάρκεια της χορήγησης της γεμσιταμπίνης. Αυτά τα ευρήματα είναι ενθαρρυντικά για τη χρησιμοποίηση του υπερβαρικού οξυγόνου , ως επικουρική θεραπεία της χημειοθεραπείας [20]. Με μια προοπτική τυχαιοποιημένη διπλή τυφλή μελέτη ο Bosco G. και οι συνεργάτες (2014) εκτίμησαν τα μετεγχειρητικά βιολογικά και κλινικά αποτελέσματα μιας εφάπαξ προεγχειρητικής συνεδρίας υπερβαρικού οξυγόνου, που έγινε την παραμονή της χειρουργικής επέμβασης ασθενών με αδενοκαρκίνωμα του παγκρεατικού πόρου. Σ’ αυτή τη μελέτη έλαβαν μέρος εικοσιένας ασθενείς, στην τύχη και διαιρέθηκαν σε δύο ομάδες: Την ομάδα Α (10 ασθενείς, 48%) που εκτέθηκαν σε υπερβαρικό οξυγόνο μια ημέρα πριν από τη χειρουργική επέμβαση [Προεγχειρητική ημέρα} και την ομάδα Β (11 ασθενείς, 52%) που εισέπνευσαν ατμοσφαιρικό αέρα επί 40 λεπτά μέσα σε θάλαμο υπερβαρικού οξυγόνου, υπό πίεση 1.15 ΑΤΑ (ομάδα placebo) .
Από όλους τους ασθενείς και τον δύο ομάδων πάρθηκαν δείγματα αίματος πρίν από τη συνεδρία με το υπερβαρικό οξυγόνο ή τη διαδικασία placebo, στο τέλος της συνεδρίας με υπερβαρικό οξυγόνο ή της διαδικασίας placebo, την πρώτη μετεγχειρητική ημέρα και την έβδομη ημέρα και μετρήθηκαν τα επίπεδα της ιντερλευκίνης (IL)-1, IL-6, IL-8, IL-10, IL-12 και του TNF-α, καταγράφοντας την ύπαρξη μετεγχειρητικού συριγγίου, συριγγίου των χοληφόρων, πυρετού, ενδοκοιλιακού αποστήματος, αιμορραγίας, επιπλοκών από τους πνεύμονες, καθυστέρησης γαστρικής κένωσης και την ανάγκη μετεγχειρητικής χορήγησης αντιβιοτικών. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης έδειξαν ότι η μια εφάπαξ προεγχειρητικής συνεδρία με υπερβαρικό οξυγόνο την παραμονή της χειρουργικής επέμβασης μπορεί να ελαττώσει τη συχνότητα των επιπλοκών της παγκρεατεκτομής [21]. Συμπληρωματική θεραπεία του καρκίνου του παγκρέατος με ογκοθερμία Η θεραπευτική ‘’υπερθερμία’’ είναι μια μέθοδος, με την οποία μπορεί να αυξηθεί η θερμοκρασία ενός τμήματος ή όλου του σώματος μέχρι τους 42 βαθμούς Κελσίου για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα. Υπερθερμαίνοντας το τμήμα όλο το ανθρώπινο σώμα φονεύονται τα καρκινικά κύτταρα ενός όγκου. Η υπερθερμία εφαρμόζεται ως θεραπεία μόνη ή συμπληρωματικά με κάποια από τις κλασσικές αντικαρκινικές θεραπείες (χημειοθεραπεία, ογκοθερμία). Παρά τούτο η ‘’υπερθερμία’’ δεν είναι γενικώς αποδεκτή ως συμβατική θεραπεία, διότι η χρησιμοποίησή της συνοδεύεται και από επιπλοκές, που προκαλούνται από την αύξηση της θερμοκρασίας στους βαθείς ιστούς και την αδυναμία εστίασης της θερμότητας μόνον στους καρκινικούς ιστούς. Η ιδέα της ογκοθερμίας εδωσε τη δυνατότητα της εφαρμογής θεραπευτικής θερμότητας μόνον στους καρκινικούς ιστούς σε σχεδόν κυτταρικό επίπεδο. Η ογκοθερμία σήμερα είναι πολύ εξελιγμένη, ασφαλής και αποτελεσματική ‘’υπερθερμία’’ που εφαρμόζεται κλινικά στη θεραπεία του καρκίνου, όπως αυτό έχει υποστηριχτεί με εργαστηριακές μελέτες καλλιεργειών καρκινικών κυττάρων, ερευνών σε πειραματόζωα και και κλινικές μελέτες σε ανθρώπους. Η ογκοθερμία πλεονεκτεί της ‘’υπερθερμίας’’ , διότι με την ‘’υπερθερμία’’ καλύπτονται θερμικά οι καρκινικοί μαζί με τους υγιείς ιστούς που περιβάλλουν τον όγκο, ενώ στην ογκοθερμία θερμαίνεται εκλεκτικά μόνον ο όγκος, ενώ μένουν άθιχτοι οι περιβάλλοντες τον όγκο υγιείς ιστοί. Με τη ογκοθερμία η τοπική αύξηση της θερμοκρασίας αυτόματα εστιάζεται στους καρκινικούς ιστούς, που είναι διάσπαρτοι σε κάποιο ιστό ή όργανο, χωρίς να θίγει τους υγιείς ιστούς που παρεμβάλλονται μεταξύ των καρκινικών κυττάρων. Το τροποποιημένο ηλεκτρικό ρεύμα ραδιοσυχνότητας ρέει μόνον δια μέσου των καρκινικών κυττάρων. Το τροποποιημένο ηλεκτρικό ρεύμα ραδιοσυχνότητας με συχνότητα 13,56 MHz (τροποποιημένο μορφόκλασμα, fractal modulated) μεταξύ δύο ηλεκτροδίων αυτομάτως εστιάζεται δια μέσου των καρκινικών ιστών με μικρότερη αντίσταση, ρέι κυρίως στο εξωκυττάριο υγρό που έχει ηλεκτρολύτες.
Δεν θίγει τα φυσιολογικά κύτταρα διότι αυτά είναι μονωμένα ηλεκτρονικώς από τις κυτταρικές τους μεμβράνες από ένα ηλεκτικό πεδίο του ενός εκατομμυρίου V/m. Η ογκοθερμία γιαυτό το λόγο έχει τη δυνατότητα να λάβει θέση μεταξύ των κλασικών θεραπειών του καρκίνου [22]. Προς το παρόν δεν υπάρχει μια καθιερωμένη θεραπεία δεύτερης γραμμής για την αντιμετώπιση του μεταστατικού καρκίνου του παγκρέατος. Η θεραπεία με ογκοθερμία (τοπική υπερθερμία) 41– 42 °Cγια την ενίσχυση της δραστηριότητας της γεμσιταμπίνης-οξαλιπλατίνης στις ηπατικές μεταστάσεις και του πρωτοπαθούς προχωρημένου όγκου έχει προστεθεί ως καθιερωμένη θεραπεία. Στην κλινική μελέτη του Volovat C. και των συνεργατών (2014) για τη συμπεριφορά της ογκοθερμίας σε ασθενείς με μεταστατικό καρκίνο υου παγκρέατος ερευνήθηκε πρωτίστως η θεραπευτική ανταπόκτιση των ασθενών και επιπλέον η ασφάλεια της χημειοθεραπ[είας και ο χρόνος επιβίωσης των ασθενών. Στη μελέτη περιελήφθηκαν 26 ασθενείς, διαγνωσμένοι με μεταστατικό παγκρεατικό καρκίνο με εξελιξη της νόσου μετά από θεραπεία με γεμσιταμπίνη. Η κλινική μελέτη έγινε την περίοδο Ιανουαρίου 2005 – Μαίου 2011. Οι ασθενείς έλαβαν γεμσιταμπίνη 1000 mg/msq ενδοφλεβίως και οξαλιπλατίνη 100 mg/msq ενδοφλεβίως , την πρώτη ημέρα (GEMOX) σε συνδυασμό με τοπική υπερθερθερμία (ογκοθερμία) την 1, 3 και 5 ημέρα, ενώ οι συνεδρίες έγιναν συνολικά επί 14 ημέρες. Από τους 25 ασθενείς, οι 19 είχαν μια εκτιμήσιμη ανταπόκριση στη θεραπεία. Η τοξικότητα αυτής της αγωγής είχε σχέση είχε σχέση με τη χημειοθεραπεία (ουδετεροπενία βαθμού ΙΙΙ – 24%, αναιμία βαθμού ΙΙ- 8%, θρομβοπενία βαθμού ΙΙΙ – 6%, νευροτοξικότητα βαθμού ΙΙ- 22% . Οι παρενέργειες συνεπεία της ογκοθερμίας ήταν: Δυσφορία λόγω πίεσης του ηλεκτροδίου (2%), πόνος που είχε σχέση με τη θέση του σώματος (12%), πόνος σχετιζόμενος με την ισχύ της ραδιοσυχνότητας (12%). Τα αποτελέσματα της θεραπείας: Η συχνότητα σταθεροποίησης της νόσου 53%, μερική απόκριση στη θεραπεία 18%, και εξέλιξη της νόσου 29%. Ο χρόνος χωρίς εξέλιξη της νόσου ήταν 3.9 μήνες. Ο συνολικός χρόνος επιβίωσης ήταν 8.9 μήνες [23]. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο καρκίνος του παγκρέατος είναι η πέμπτη κύρια αιτία θανάτου, που σχετίζεται με τον καρκίνο, στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπολογίζεται ότι ετησίως 70.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από καρκίνο του παγκρέατος. Προβλέπεται ότι αυτός ο καρκίνος θα γίνει σύντομα η τέταρτη κύρια θανάτου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς κανένας από τους μέχρι τώρα χρησιμοποιούμενους χημειθεραπευτικούς συνδυασμούς δεν έχει δείξει κάποια στατιστικής σημασίας, αύξηση της βιωσιμότητας των πασχόντων και ιδιαίτερα αυτών με μεταστάσεις [24, 25]. Η έγκαιρη διάγνωση και χειρουργική θεραπεία του καρκίνου του παγκρέατος σε πολλές περιπτώσεις δρα αποτελεσματικά. Δυστυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις η διάγνωση τίθεται πολύ καθυστερημένα. Οι μεταστάσεις του καρκίνου του παγκρέατος που εξελίσσονται γρήγορα περιορίζουν πολύ το χρόνο επιβίωσης των πασχόντων. Γιαυτό μαζί με τις καθιερωμένες θεραπείες του καρκίνου του παγκρέατος (χειρουργική, χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία, ανοσοθεραπεία) ερευνώνται εντατικά και συμπληρωματικές θεραπείες, που μπορούν να συνχωρηγηθούν μαζί με τις καθιερωμένες θεραπείες με στόχο την παράταση της ζωής των ασθενών. Η κουρκουμίνη, το υπερβαρικό οξυγόνο και η ογκοθερμία μπορεί να χορηγηθούν συμπληρωματικά στους ασθενείς με καρκίνο του παγκρέατος, οποιουδήποτε σταδίου με δυνατότητα βελτίωσης, στασιμότητας ή και ελέγχου της εξέλιξης της νόσου, χωρίς παρενέργειε. Είναι ανάγκη να γίνουν περισσότερες έρευνες της αντικαρκινικής και αντιμεταστατικής δράσης της κουρκουμίνης, του υπερβαρικού οξυγόνου και της ογκοθερμίας.
Βιβλιογραφική Τεκμηρίωση
1.Schneider G, Siveke JT, Eckel F, Schmid RM. Pancreatic cancer: basic and clinical aspects. Gastroenterology 128(6):1606-1625, 2005. PMID: 15887154.
2.Howlader N NA, Krapcho M, Garshell J, Miller D, Altekruse SF, Kosary CL, Yu M, Ruhl J, Tatalovich Z,Mariotto A, Lewis DR, Chen HS, Feuer EJ, Cronin KA (eds). SEER Cancer Statistics Review, 1975-2011, National Cancer Institute. Bethesda, MD,http://seer.cancer.gov/csr/1975_2011/, based on November 2013 SEER data submission, posted to the SEER web site, April 2014.
3.Siegel R, Naishadham D, Jemal A. Cancer statistics, 2013. CA Cancer J Clin 63(1):11-30, 2013. PMID: 23335087.
4.Li D, O'Reilly EM. Adjuvant and neoadjuvant systemic therapy for pancreas adenocarcinoma. Semin Oncol 42(1):134-143, 2015. PMID: 25726058.
5.Winner M, Goff SL, Chabot JA. Neoadjuvant therapy for non-metastatic pancreatic ductal adenocarcinoma. Semin Oncol 42(1):86-97, 2015. PMID: 25726054.
6.Bosco G, Guizzon L, Yang Z, Camporesi E, Casarotto A, Bosio C, Mangar D, Chen C, Cannato M, Toniolo L, Garetto G, Nasole E, Bassi C. Effect of hyperbaric oxygenation and gemcitabine on apoptosis of pancreatic ductal tumor cells in vitro. Anticancer Res. 2013 Nov;33(11):4827-32.
7.Cheng AL, Hsu CH, Lin JK, Hsu MM, Ho YF, Shen TS, Ko JY, Lin JT, Lin BR, Ming-Shiang W, Yu HS, Jee SH, Chen GS, Chen TM, Chen CA, Lai MK, Pu YS, Pan MH, Wang YJ, Tsai CC, Hsieh CY. Phase I clinical trial of curcumin, a chemopreventive agent, in patients with high-risk or pre-malignant lesions. Anticancer Res. 2001 Jul-Aug;21(4B):2895-900.
8.Dhillon N, Aggarwal BB, Newman RA, Wolff RA, Kunnumakkara AB, Abbruzzese JL, Ng CS, Badmaev V, Kurzrock R. Phase II trial of curcumin in patients with advanced pancreatic cancer. Clin Cancer Res. 2008 Jul 15;14(14):4491-9. doi: 10.1158/1078-0432.CCR-08-0024.
9.Berginc K1, Trontelj J, Basnet NS, Kristl A. Physiological barriers to the oral delivery of curcumin. Pharmazie. 2012 Jun;67(6):518-24.
10. Shoba G1, Joy D, Joseph T, Majeed M, Rajendran R, Srinivas PS. Influence of piperine on the pharmacokinetics of curcumin in animals and human volunteers. Planta Med. 1998 May;64(4):353-6.
11.Antony B1, Merina B, Iyer VS, Judy N, Lennertz K, Joyal S. A Pilot Cross-Over Study to Evaluate Human Oral Bioavailability of BCM-95CG (Biocurcumax), A Novel Bioenhanced Preparation of Curcumin. IndianJPharmSci. 2008 Jul-Aug;70(4):445-9. doi: 10.4103/0250-474X.44591.
12. Berginc K1, Trontelj J, Basnet NS, Kristl A. Physiological barriers to the oral delivery of curcumin. Pharmazie. 2012 Jun;67(6):518-24.
13.SasakiH1, SunagawaY, TakahashiK, ImaizumiA, FukudaH, HashimotoT, WadaH, KatanasakaY, KakeyaH, FujitaM, HasegawaK, MorimotoT. Innovative preparation of curcumin for improved oralbioavailability. BiolPharmBull. 2011;34(5):660-5.
14. DiSilvestro RA1, Joseph E, Zhao S, Bomser J. Diverse effects of a low dose supplement of lipidated curcumin in healthy middle aged people. Nutr J. 2012 Sep 26;11:79. doi: 10.1186/1475-2891-11-79.
15. Nahar PP1, Slitt AL, Seeram NP. Anti-Inflammatory Effects of Novel Standardized Solid Lipid Curcumin Formulations. J Med Food. 2014 Dec 9. [Epub ahead of print]
16. Cox KH1, Pipingas A1, Scholey AB2. Investigation of the effects of solid lipid curcumin on cognition and mood in a healthy older population. J Psychopharmacol. 2014 Oct 2. pii: 0269881114552744. [Epubaheadofprint]
17. DOUGLAS LABORATORIES®Optimized Curcumin With Neurophenol™PRODUCT DATA
18. Cuomo J1, Appendino G, Dern AS, Schneider E, McKinnon TP, Brown MJ, Togni S, Dixon BM. Comparative absorption of a standardized curcuminoid mixture and its lecithin formulation. JNatProd. 2011 Apr 25;74(4):664-9. doi: 10.1021/np1007262. Epub 2011Mar 17.
19.Schiborr C, Kocher A, Behnam D, Jandasek J, Toelstede S, Frank J. The oral bioavailability of curcumin from micronized powder and liquid micelles is significantly increased in healthy humans and differs between sexes. Mol Nutr Food Res. 2014 Mar;58(3):516-27. doi: 10.1002/mnfr.201300724. Epub 2014 Jan 9..
20. Bosco G, Guizzon L, Yang Z, Camporesi E, Casarotto A, Bosio C, Mangar D, Chen C, Cannato M, Toniolo L, Garetto G, Nasole E, Bassi C. Effect of hyperbaric oxygenation and gemcitabine on apoptosis of pancreatic ductal tumor cells in vitro. Anticancer Res. 2013 Nov;33(11):4827-32.
21.Bosco G, Casarotto A, Nasole E, Camporesi E, Salvia R, Giovinazzo F, Zanini S, Malleo G, Di Tano A, Rubini A, Zanon V, Mangar D, Bassi C. Preconditioning with hyperbaric oxygen in pancreaticoduodenectomy: a randomized double-blind pilot study. Anticancer Res. 2014 Jun;34(6):2899-906.
22. Hegyi G, Szasz O, Szasz A. Oncothermia: a new paradigm and promising method in cancer therapies. Acupunct Electrother Res. 2013;38(3-4):161-97.
23. Volovat C, Volovat SR, Scripcaru V, Miron L (2014) Second-line chemotherapy with gemcitabine and oxaliplatin in combination with loco-regional hyperthermia (EHY-2000) in patients with refractory metastatic pancreatic cancer – preliminary results of a prospective trial . Romanian Reports in Physics, Vol. 66, No. 1, P. 166–174, 2014. http://www.rrp.infim.ro/2014_66_1/A18.pdf
24. Ferlay J., Parkin D.M., Steliarova-Foucher E., Estimates of cancer incidence and mortality in Europe in 2008, Eur. J. Cancer, 46, 765–781 (2010).
25. Jemal A., Bray F., Center M.M. et al., Global cancer statistics, CA Cancer J. Clin., 61, 69–90 (2011).
Σημείωση: Το παρόν επιστημονικό άρθρο γράφτηκε για λόγους ενημέρωσης των ιατρών και των λοιπών επιστημόνων υγείας και δεν αποτελεί μέσο διάγνωσης ή αντιμετώπισης ή πρόληψης ασθενειών, ούτε αποτελεί ιατρική συμβουλή για ασθενείς, από τον συγγραφέα ή τους συγγραφείς του άρθρου.
Την ευθύνη της διάγνωσης, θεραπείας και πρόληψης των ασθενειών τις έχει μόνον ο θεράπων ιατρός του κάθε ασθενούς, αφού πρώτα κάνει προσεκτικά ακριβή διάγνωση.
Γιαυτό συνιστάται η αποφυγή της αυθαίρετης εφαρμογής ιατρικών πληροφοριών από μη ιατρούς. Τα συμπληρώματα διατροφής δεν είναι φάρμακα, αλλά μπορεί να χορηγούνται συμπληρωματικά, χωρίς να παραιτούνται οι ασθενείς από τις αποδεκτές υπό της ιατρικής επιστήμης θεραπείες ή θεραπευτικές τεχνικές και μεθόδους, που γίνονται, όταν χρειάζονται, υπό ιατρική καθοδήγηση, παρακολούθηση και ευθύνη. Οι παρατιθέμενες διαφημίσεις εξυπηρετούν της δαπάνες συντήρησης της παρούσας ιστοσελίδας
Το παρόν άρθρο προστατεύεται από το Νόμο 2121/1993 και 4481/2017 για την πνευματική ιδιοκτησία. Η ολική ή μερική αντιγραφή του παρόντος επιστημονικού άρθρου χωρίς τη γραπτή έγκριση του Δρ Δημητρίου Ν. Γκέλη θεωρείται κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας και διώκεται βάσει της νομοθεσίας.
|
|
